EKWADOR

Wyprawa do Indian Huaorani

Wyprawa do Indian Huaorani

Indianie Huaorani to grupa etniczna, która żyje w harmonii z przyrodą w pierwotnej wspólnocie, a słowo cywilizacja z niczym im się nie kojarzy.
Białego człowieka dopuścili dopiero niecałe 30 lat temu.  Jednak, odkąd na indiańskich terenach odkryto złoża ropy naftowej, nabór obcych – począwszy od spółek wydobywczych, skończywszy zaś na misjonarzach i ekologach stał się niepowstrzymany.
Jeszcze 50 lat temu plemię Huaorani, zamieszkujące tereny ekwadorskiej Amazonii prowadziło koczowniczy tryb życia. Trudnili się polowaniami i zbieractwem i żyli z dala od innych grup. Niestety wraz z rozwojem cywilizacji i większym zapotrzebowaniem na ropę, biali zaczęli dewastować tereny zamieszkanie przez Indian poprzez choćby budowę dróg. Ropa to duży kłopot całej Amazonii. Jej wydobycie powoduje totalne spustoszenie krajobrazu, jak i zmusza Indian do opuszczania swoich wiosek. Nie tylko człowiek na tym cierpi, ale również ekologia.

Park Narodowy Yasuni

Zajmujący obszar ponad 30.000 km2, z populacją około 2800 osób, Park Narodowy Yasuni jest największym chronionym parkiem w Ekwadorze, uznanym za Rezerwat Biosfery przez UNESCO w 1979 roku. Yasuni bije wszelkie rekordy pod względem liczby występujących tam gatunków roślin i zwierząt.  Jest to największym a zarazem najmniej znanym parkiem narodowym Ekwadoru i jednym z najcenniejszych parków całej Ameryki Południowej.

Huaorani

zamieszkują obecnie prowincje Napo, Pastaza i Orellana. Chociaż pierwsi Huaorani byli nomadami, zostali zmuszeni do ustalenia swoich granic w obrębie Parku Narodowego Yasuni. Ich osady znajdują się między rzeką Napo na północy, a rzeką Curaray na południu, wzdłuż rzek Yasuní, Shiripuno, Cononaco i mniejszych dopływów, na obszarze 678 220 ha
Huaorani nazywani są często przez białych mieszkańców “aucas” a komunikują się “wao terero”, który jest unikalnym językiem.
Obok Huaorani, ma terenie Yasuni żyją dwa plemiona Tagaeri i Taromenanes, które żyją w dobrowolnej izolacji, odrzucając wszelki kontakt z ludzkością, poruszając się stale po terenach nietykalnych. Żyją wyłącznie z tego, co dostarcza im natura, żywią się dzięki polowaniom i połową, uprawiają maniok i platany, są biegłymi myśliwymi, wyrabiają włócznie i dmuchawki, a także neurotoksyk zwany “kurarą” do używania swoich rzutek. Dziś walczą o przetrwanie w obliczu eksploatacji terenów pod wydobycie ropy naftowej i drewna, a zwłaszcza z powodu skażenia i utraty swoich terytoriów.
We wspólnocie Bameno, na brzegu rzeki Cononaco, Huaorani są w pełni przekonani, że dobrze zarządzana turystyka pomoże im częściowo rozwiązać obecne problemy, żyjąc w swojej “ome” dżungli, jak ją nazywają, wolni od wszelkich ataków na ich kulturę i terytorium, zachowując swoje tysiącletnie zwyczaje i tradycje, kultywując najczystszy kontakt z Matką Naturą.