CZAD

Gerewol i Ennedi

Spotkanie na lotnisku Okęcie w Warszawie na 2 godziny przed odlotem samolotu przy stanowisku MK Tramping. Po przejściu formalności biletowych, bagażowych i paszportowych wylot do Czadu.

Lądowanie w Ndżamenie, stolicy kraju. Przejazd do Dourbali. Kolacja i nocleg w namiotach.

Pod koniec pory deszczowej ludność Bororo Fulani (Wodaabe) gromadzi się na niezwykłą ceremonię.

Wodaabe mają obsesję na punkcie idealnego wyglądu (mówi się, że żaden szanujący się mężczyzna nie chodzi bez lusterka), a podczas Gerewol kobiety wybierają najpiękniejszych z nich. Kryteria urody są jednak zupełnie zaskakujące. Mężczyźni ubrani w tradycyjne stroje malują twarze na żółto bądź czerwono, dodają proste wzory, przyciemniają usta i zaczynają wielogodzinne tańce z podskokami i… szczerzeniem zębów, mruganiem i wybałuszaniem oczu. Takie miny mają uwydatnić oznaki piękności jakimi są u nich białe zęby, jasne oczy i ostry nos. Konkurs jest oceniany przez jury złożone z trzech kobiet. W trakcie ceremonii pozostałe kobiety, które przyglądają tańcom mogą wybrać najlepiej wyglądającego według nich mężczyznę, przez którego chcą zostać porwane (wówczas jeśli są mężatkami mogą nawet odejść od swojego małżonka). Czasami po prostu jest to też okazja do spędzenia ze sobą miłych chwil na osobności.

Wodaabe żyją w trudnych warunkach, są głównie pasterzami wędrującymi ze swoimi stadami, dlatego dla nich Gerewol to nie tylko rozrywka, ale również rzadka okazja do spotkania się w większym gronie.

Przejazd do hotelu w Ndżamenie. Wieczorem czas wolny. Kolacja we własnym zakresie.

Pozostawiamy okolice Ndżameny i ruszamy na wschód przez Massaguet i Massakory, gdzie kończy się droga utwardzana.

Krajobraz zaczyna się zmieniać, mijamy mieszanki sawanny i Sahelu, a w miarę przemieszczania się dalej ziemia staje się bardziej jałowa, roślinność jest rzadka, a rozległe przestrzenie pokryte żółtą trawą to to pozostałości po porze deszczowej. Obszar ten to dobre miejsce do wypatrywania dzikich zwierząt, mamy tu okazję dostrzec gazele i szakale. W tych okolicach odnaleziono również sporo szczątków hominidów.

Na początku zatrzymamy się w wiosce Kalait, by na targu zakupić niezbędne przez najbliższe dni zaopatrzenie. Dalej jedziemy w kierunki majestatycznych gór Ennedi. Spędzimy tu czas na eksplorowaniu nieziemskich formacji skalnych ukształtowanych przez wiatr. Na wielu skałach możemy podziwiać prehistoryczne malowidła skalne przedstawiające krowy, wielbłądy i wojowników. Znajdują się tu również niemal nienaruszone prastare grobowce. Po drodze prawdopodobnie będziemy mijać wioski nomadów wypasających wielbłądy lub wędrujących do studni po wodę.

Docieramy do punktu kulminacyjnego naszej wyprawy. Guelta Archei to jedyny stały punkt wody stojącej w tym rejonie. Jej spektakularne położenie w skalnym wąwozie powoduje, że jest to najsłynniejsza guelta na Saharze. Guelta to stały rezerwuar wody, typowy dla Sahary, położony pomiędzy skałami. Widok dopełniają setki wielbłądów pijących wodę na dnie wąwozu. Ryk zwierząt wywołuje echo odbijające się wśród wysokich skał. Woda w guelcie ma charakterystyczny czarny kolor, powód poznamy na miejscu. Guelta Archei to również jedno z ostatnich miejsc występowania krokodyli na Saharze, przy odrobinie szczęścia można je tu zobaczyć.

W pobliżu tej wspaniałej scenerii rozbijemy nasz obóz. To najpiękniejsze miejsca na naszej wyprawie – naturalne łuki skalne, głębokie wąwozy, izolowane studnie, groty skalne z malowidłami naskalnymi.

W Fada, stolicy zachodniej części Ennedi dopełnimy formalności i uzupełnimy nasze zapasy zanim wyruszymy na północ. Znów wjedziemy w głąb pustyni, będziemy się wspinać po czerwonych skalach i w dół do ostatnich skał Ennedi. Dojedziemy do Depresji Mourdi, obszaru rozległych piaszczystych wydm, które są trudne do przemierzenia, ale niezwykle piękne. Podążamy starożytnym szlakiem karawan przewożących sól.

Odwiedzimy małą wioskę Defense, gdzie z solnej niecki ludność wydobywa sól, która następnie na lokalnych targowiskach jest wymieniana na proso, sorgo itp.

W pobliżu znajduje się słone jezioro Teguedei położone pośród bujnych gajów palmowych, na którego brzegu możemy zobaczyć kopczyki soli.

Stąd ruszymy w kierunku Jezior Ounianga zapisanych niedawno na listę dziedzictwa UNESCO. Jeziora to jedno z najpiękniejszych miejsc na Saharze, są malowniczo położone, otoczone wydmami i palmami, a na horyzoncie górami. Woda w poszczególnych jeziorach różni się kolorami z powodu różnych składów mineralnych i roślinności. Jeziora zasilane są wodą słodką, ale przepływając przez glebę pełną minerałów powoduje, że woda w jeziorach jest słona.

Zatrzymamy się również w oazie Ounianga Kebir w celu uzupełnienia zapasów i dopełnienia formalności.

Po eksploracji jezior, zwiedzimy jeszcze wioskę-oazę Ounianga Serir.

Opuszczamy rejon jezior i ruszamy przez wydmy na obszar, gdzie możemy zauważyć czołgi i inne sprzęty militarne, będące pozostałościami po wojnie między Czadem a Libią. W niektórych miejscach przejazd przez wydmy może być trudny i czasami może być konieczne przepchanie samochodu.

Jeśli czas pozwoli możemy się po drodze zatrzymać w niewielkich oazach wzdłuż trasy.

Opuszczamy Ennedi, pierwszy przystanek w Kalait, by uzupełnić zapasy.

Na trasie miniemy również miasteczka Biltine i Arada, zanim dotrzemy do Abéché, największego miasta jakie widzieliśmy po Ndżamenie, będącego od dawien dawna ważnym punktem na szlaku między tropikalna Afryką a Trypolisem.

Stąd udajemy się na zachód, na obszary, które są bardziej zamieszkane, gdzie możemy się spodziewać większej liczby ludzi i… korków.

Przekraczamy obszary Guera, od czasu do czasu upiększone granitowymi ostańcami, tradycyjnymi domostwami i pełnymi życia targami. Zatrzymamy się w wiosce Ab Toyour zdominowanej przez granitowy szczyt nazywany góra sępów.

Przyjazd do Ndżameny do hotelu na odświeżenie się i kolację. W zależności od godziny wylotu nocleg w hotelu lub wieczorny transfer na lotnisko i wylot do Polski.